Ik heb vandaag geschaakt, gevoetbald, gejongleerd, ben hoogspringlijn geweest, heb een Chinese muur gebouwd in een zandbak, en ik heb weer erg veel gezien.
Twee keer heb ik een leerling gevraagd mee te gaan naar een rustige ruimte, omdat ik hem niet verstond, en we er niet uitkwamen in de herrie. En dat was helemaal geen probleem.
Eén keer moest ik veters strikken. (Nou ja, ik had ze al gestrikt, maar ze moesten iets losser)
De andere keer kreeg ik uitleg bij een bouwtekening voor een helikopter. Dat had ik er echt niet uitgehaald, die helikopter. Tekening wel, maar bouwtekening ook niet. Met de juiste context kan ik een hoop verstaan, maar op een school waar echt van alles gebeurt is de context soms ver te zoeken.
Er komt een meisje naar me toe. Ze heeft iets, of wil iets laten zien. Maar wat? Drie keer herhalen werkt niet.
En dan komt een andere leerling met de oplossing. Hij wijst naar zijn tanden. En wiebelt daarna met zijn handen. Ze heeft een wiebeltand!
Wat een prachtige tolk! Wat geweldig goed gevonden.
Hier wordt ik blij van.
Dit stuk is onderdeel van mijn ontdekkingstocht op democratische basisschool De Vallei.
Wat prachtig om me te mogen maken. En wat prachtig dat de kinderen jou mee mogen maken!
Leuk om te lezen; geweldig kinderen en hun communicatie. Geweldig dat er volwassenen zijn die het zien en zichtbaar maken.