Mijn eerste kennismaking met popmuziek was AVRO’s TOP-POP met Ad Visser.
Ik kan me een beeld herinneren van een stel Franse schooljongens bij een waterput. Les Popy’s met “Non non rien changé”. Ik was ongeveer 10 jaar. Mijn broer was drie jaar ouder en had een pick-up. We kochten nog geen elpees maar singeltjes. Peter kocht ze, maar voor mijn gevoel was dat “wij”. Ik was er altijd bij als ze voor het eerst op de draaitafel werden gelegd.
De eerste singles die ik herinner waren “Buddy Joe” van Golden Earing, en “Memories” van Earth and Fire.
Memories was mijn persoonlijk favoriet. Wat een prachtige galm had dat nummer. En die stem: een stoere meisjesstem, met toch een beetje kwetsbaarheid er in.
Memories past mooi in dit Blog. Het past ook goed bij de tijd van het jaar: vakantie afgelopen en met weemoed terugkijken op die vervlogen tijd.
Wij gingen altijd drie weken kamperen in Frankrijk, en hoewel het heerlijk was om weer thuis te komen (wat is er nieuw in de top 40?), had weemoed de overhand op de vreugde om weer eens iets te lezen en horen in je eigen taal. Weemoed naar een onbezorgde tijd. Een tijd waarin we alles samen deden, de avonden lang waren en de dagen in het teken stonden van spelen en ontdekken.
Weemoed in de aanloop van het weer naar school gaan. Het naar school gaan zelf viel altijd mee. Het “straks weer naar school moeten” was wat op me drukte in de laatste vakantiedagen.
Wegzwijmelen dus in de galm van memories. Gekweld kijken bij het zingen van